جلوگیری از صید پرنده هوبره در سیستان و بلوچستان

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان گفت: با توجه به اینکه عوامل محیطی موجب کاهش پرنده هوبره شده‌اند باید با برنامه‌ریزی دقیق از شکار آن نیز جلوگیری شود.

خسرو افسری گفت: پرنده هوبره دارای سه گونه بومی در ایران است که تنها یک گونه از آن در اکثر مناطق استان سیستان و بلوچستان به صورت مهاجر زمستانه و یا بومی دیده می‌شود.

وی افزود: هوبره با نام محلی طوقدری از راسته درناسانان و تیره هوبره بوده و از نظر طولی، پرنده نر 62 سانتیمتر و پرنده ماده کمی کوچک‌تر است و گستردگی بال‌های آنان 135 تا 170 سانتی متر است.

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان بیان کرد:

هوبره با نام محلی undulate chlamgdotis از نظر شکل ظاهری شیبه بوقلمون است و آشیانه خود را در مناطق شنی، تپه ماهورها، بیابان‌ها و نواحی کویری، بوته‌های پراکنده و علف‌های کوتاه و در حاشیه گندمزارها می‌سازد و در صورت احساس خطر شدید صدایی شبیه (هو هو هو) دارد.

افسری گفت: هوبره دارای سه گونه بومی در ایران است که تنها یک گونه از آن، در اکثر مناطق استان به صورت مهاجر زمستانه و یا بومی دیده می‌شود و در منطقه سیستان در بین مردم بومی به پرنده بمب انداز شناخته می‌شود.

وی افزود: هوبره مانند اکثر پرندگان بیابانی، در خشکسالی‌های شدید از تولید مثل خود داری می‌کند و رژیم غذایی این پرنده همه چیز خوار است.

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان تصریح کرد: جوجه هوبره نیاز بیشتری به پروتئین دارد و بنابراین از سوسک‌ها، مارمولک‌ها و ملخ‌ها تغذیه میکند و پرنده بالغ نیز از غلات، حبوبات، علف سبز، حشرات و خزندگان و حتی از جوجه پرندگان دیگر تغذیه می‌کند و به صورت مستقیم به آب نیازی ندارد و آب مورد نیاز خود را از غذایی که می‌خورند، تأمین می‌کنند.

افسری خاطرنشان کرد: این پرنده در سیستان به دلیل خشکسالی و موقعیت بدی که شکارچیان برای آن به وجود آورده‌اند، به ندرت مشاهده شده که تخم‌گذاری کند، ولی به طور معمول هر یک روز در میان دو تا سه تخم می‌گذارد.

وی ادامه داد: این پرنده در زمره پرندگان حمایت شده در لیست قرمز IUCN به عنوان آسیب پذیر طبقه بندی شده و روند جمعیتی آن رو به کاهش است و به سبب علاقه شیخ نشین‌های عرب به شکار آن به وسیله شاهین و بالابان، جمعیت آن کاهش پیدا کرده است.

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان تأکید کرد: علاوه بر خشکسالی، وسایل نقلیه و وجود دام در منطقه، سه عامل مهم در کاهش پرنده هوبره به شمار می‌روند و در این راستا باید برنامه‌ریزی دقیقی برای حفاظت و جلوگیری از هر گونه شکار و صید آن به عمل آید.

وی در ارتباط با زیست پرنده دراج نیز گفت: دراج از گونه‌های بومی این استان است که از پرندگان گوشه گیر به شمار می‌آید و همیشه خود را در لای انبوهی از گیاهان مخفی می‌کند.

افسری افزود: دراج با نام محلی چور و نام علمی francolinas francolinus متعلق به راسته ماکیان سانان و تیره ماکیان است که این پرنده 33 تا 36 سانتی متر طول دارد و فاصله بین دو سر بال آن 50 تا 55 سانتی متر بوده که جثه و دم آن نیز هم اندازه با کبک است.

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان خاطرنشان کرد: این گونه بومی صدایی مخصوص دارد و صدای پرنده نر اغلب در اوایل صبح و یا غروب بسیار بلند شنیده می‌شود.

افسری ادامه داد: زیستگاه این پرنده در علفزارها و بیشتر در مناطقی که گیاهان بلند روییده باشد و یا همچنین در حاشیه رودخانه‌هاست و گونه دراج اغلب چنین مناطقی را برای زیستن انتخاب می‌کند.

وی اضافه کرد: دراج همه چیز خوار بوده و تنوع غذایی، گیاهی و جانوری زیادی دارد، اما اغلب غذای این پرنده را بذر گیاهان و حشرات تشکیل می‌دهد.

سرپرست حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان بیان کرد: آشیانه سازی بر حسب وضعیت آب و هوای زیستگاه توسط این گونه در ماه‌های اردیبهشت و آبان انجام می‌گیرد و گاهی نیز دو مرحله آشیانه سازی در سال دیده شده است.

افسری تصریح کرد: آشیانه گونه دراج در پای درختان و یا درمیان انبوهی از گیاهان بنا می‌شود که ساختمان آن را برگ‌ها و یا انواع گیاهان تشکیل می‌دهند.

وی گفت: در اکثر مناطق استان به صورت بومی این پرنده زندگی می‌کند و منطقه باهوکلات فراوانی بیشتری دارد.