جای خالی رسانه بلوچ در عصر ارتباطات

  در جایی خواندم که در پایان قرن هفدهم ، حدود هفتاد روزنامه آلمانی زبان در آلمان منتشر می شده و این روزنامه ها که تیراژهایی در حدود 300 تا 400 نسخه داشتند ، توسط 200 تا 250 هزار نفر خوانده می شدند و از آن جا که همه مردم قدرت خرید روزنامه نداشتند ، روزنامه خوانی در آن دوره یک تجربه مشترک بود و علاوه بر این ، فقط یک سوم جمعیت قادر به خواندن و نوشتن بودند. آنان که روزنامه می خریدند در هتل ها خانه ها و قرائت خانه ها برای دیگران روزنامه می خواندند و درباره آخرین خبرها و تحولات با هم بحث می کردند. پروفسورها ، استادان و معلمین هم از گزارش های روزنامه برای دروس و سخنرانی های خود استفاده می کردند.

آلمان هم اکنون یکی از صنعتی‌ترین کشورهای جهان است و به عنوان ثروتمندترین عضو اتحادیه اروپا موتور اقتصادی حوزهٔ پولی یورو محسوب می‌شود و پس از آمریکا ، ژاپن و چین چهارمین قدرت صنعتی جهان است.

این موضوع هر انسان اندیشمندی را وادار به تعمق و تفکر می کند و باعث می شود مقایسه ای در ذهن شکل بگیرد، چطور می شود تاریخ کتابت در بلوچستان به یک قرن هم نرسد و آلمانها در چهار قرن پیش و پس از سالیان دراز کتابت 70 روزنامه منتشر می کردند؟! در این بین علاقه مندی مردم آن کشور بسیار قابل توجه است ، با اینکه یک سوم جمعیت آن زمان آلمان قادر به خواندن و نوشتن بودند ، خواندن اشتراکی روزنامه ها در مکانهای عمومی را تجربه کردند و حتی به بحث در مورد تحولات روز هم می پرداختند و جالب تر اینکه دانشگاهیان هم محتوای روزنامه ها را به داخل کلاس و محیط آکادمیک می بردند.

به باور من اگر امروز کشور آلمان به عنوان ثروتمندترین عضو اتحادیه اروپا شناخته می شود و جزو چهار قدرت صنعتی جهان است آن را مدیون آگاهی دهی رسانه های دیروز و مردم رسانه دوستش است ،‌ در آن زمان قشر باسواد مردم آلمان نقش آگاهی بخشی برای پیشرفت همه جانبه را درک کرده بودند و با ایجاد فضای آزاد نقد و رقابت بین رسانه ها باعث شدند آیندگان آنها که ساکنین فعلی آن کشور را تشکیل می دهند در صدر جدول کشورهای اروپایی بایستند.

همانطور که اشاره کردم تاریخ نگارش زبان بلوچی عمری بسیار کوتاه دارد و در این مدت زمان کوتاه رسانه ای با معنای واحد در بلوچستان وجود نداشته است تا به مردم بلوچ کمک کند عقب ماندگی تاریخی شان را جبران کنند و از این طریق بتوانند خود را به جهانیان به عنوان قومی که دارای تمدنی دیرینه است معرفی کنند و آینده ای بهتر برای فرزندان خود رقم بزنند.

در بین قومیت های ایرانی وقتی به کردها و ترک ها نگاه می کنیم ، می بینیم که آنان چقدر از ما جلو افتاده اند و به خوبی توانسته اند فرهنگ غنی خود را به ایرانیان و جهانیان معرفی کنند و با پی بردن به نقش رسانه ، تلاشی مضاعف در جهت توسعه اطلاع رسانی دارند تا با استفاده از باورها و شکوفایی استعدادهای قومی ، گام هایی بلند در جهت رشد فرهنگ ملی بردارند.

اما صاحبان قلم قوم بلوچ ، هنوز بر سر جزئیات با هم می جنگند و از پرداختن به کلیات فرار می کنند به طوری که هنوز نتوانسته اند سر یک رسم الخط واحد برای زبان بلوچی به اجماع برسند . بهتر است اهل ادب و قلم جمع شوند و از سر یک سری از مسایل جزئی درگذرند تا از این دور هم چرخیدن تاریخی خلاص شوند. به این فکر کنیم که چرا بلوچ در عصر ارتباطات رسانه ای همه گیر ندارد و برای داشتن یک رسانه کاملا" مستقل و غیر سیاسی تلاش کنیم ، شاید به این وسیله بتوانیم چهار قرن دیگر به توسعه ای قابل قبول برسیم تا حداقل آیندگان روزها و سال های قرن بیست و پنجم ، در متون تاریخی از مای امروزی به عنوان آغاز کنندگان آگاهی بخشی قوم بلوچ در راه رسیدن به توسعه پایدار یاد کنند.

صدیق حسین زاده