وب گردی برای ولگردی چرا و با چه هدف؟

  طی هفته های اخیر تهدید و هجمه های سنگینی علیه وب نویسان منتقد،معتقد،معتدل و دلسوز بلوچ توسط افرادی افراطی از همین تبار که خود را داعیه دار فرهنگ و مذهب و تمدن مردم بلوچ می پندارند به صورت فزاینده با روش کامنت دهی و ارسال نظرات شکل گرفته است.

موج حمله به وب نویسان منتقد و معتدل از طرف وب گردان ولگرد که بیشتر به شیوه ارسال نظرات اقدام می کنند درست از زمانی آغاز شد که وب نویسان به طرح مسائل مختلف فرهنگی و مذهبی به منظور رفع تحجر پرداختند و عده ای ناشناس که خود را ملبس به لباس دلسوز مردم بلوچ نموده اند تاب نقد جامعه سنتی بلوچ را نیافته و با تهمت و افترا،فحش و تهدید و هرآنچه در چنته داشته باشند از نویسندگان و دلسوزان به فرهنگ و هنر این مرز و بوم پذیرایی می نمایند.

شاید با شنیدن عبارت تازه وب گردی برای ولگردی کمی متعجب شوید! اما این برای نویسندگان وبلاگ ها یک واقعیت تلخی است که مطمئناً هر آنکس دستی در کار وب نویسی دارد با این معضل مواجه شده است.

استفاده از ادبیات لمپن در هنگام نظر دهی و یا ارسال کامنت با محتوای فحش و تهدید و دشنام به وبلاگ نویسان این روزها اپیدمی است که روز به روز دامنه شیوع آن در حال گسترش است و مثل خوره به جان وبلاگ ها و وبلاگ نویسان افتاده است.

نمی دانیم این چه شیوه ای است از اظهار نظر؟! و با کدام منطق سازگار است که چنین عده ای بی هدف و یا از سر تفریح! و یا اینکه از سر غرض و شاید نیز از سر مرض دامنه شیوع این نوع بد اخلاقی وبلاگ نویسی را بالا برده اند.

استفاده از ادبیات مسموم برای عده ای چنان عادی شده که هر روزه به بهانه وب گردی به ولگردی در فضای مجازی می پردازند تا خود را از این طریق ارضاء نمایند.

چه می شود کرد این هم از معایب دنیای بی انتهای اینترنت است و شاید نیز از عجایب هفت گانه این آب و خاک! عجیب است عده ای که می پندارند هر آنچه با عقاید و افکارشان در تعارض باشد با چینش کلمات رکیک و چندش آور سعی بر تخلیه خویش می نمایند تا تفکر افراط گرایانه خود را به دیگران القاء نمایند و مانع آگاهی بخشی به جامعه شوند.

واقعاً این چه منطقی است؟ که چنین عده ای وب گردی را دستاویزی برای ولگردی قرار می دهند و سعی می نمایند با استفاده از این واژگان بی هویت و با توسل به ناسزاگویی؛ وب نویسان را بی انگیزه نمایند.

به گمانم این عده محدود و معدود هدفشان بیش از اینکه خالی نمودن عقده های شخصی باشد رواج نوعی بد اخلاقی در فضای اینترنت است و شاید نیز نیت شان ایجاد فضای رعب و وحشت و باز داشتن آنانکه از سر دلسوزی به تحجر زدائی در جامعه بلوچ می پردازند و همگان را به پیمودن راه اعتدال و میهن دوستی ترغیب می نمایند و خارج نمودن از مسیر افراط گری در دستور دارند؛ باشد.

آیا سوق دادن مردم به وحدت ملی و تثبیت فرهنگ نقدپذیری به منظور اصلاح امورات جامعه که از وظایف ذاتی همه ما به شمار می رود امری خارج از عرف است که چنین عده ای را آشفته و مضطرب نموده است؟

بارها قصد داشته ایم که قلم را در گوشه طاقچه قلبمان قاب بگیریم و دیگر هیچ ننویسیم تا هیچ ها برای همیشه تلنبار شوند اما تجربه گذشته ها که هاله ای از هیچ را برای مردم بلوچ به تصویر کشیده ما را از چنین کاری باز می دارد و همان وظیفه ذاتی نگذاشته که از بار مسئولیت شانه خالی نماییم.

و برای آنانی که به چنین روش های مردودی متوسل می شوند باید گفت تخطئه عقاید و افکار منتقدان با چنین روشی دیگر جوابگو نیست هیچ؛ حتی نتیجه عکس نیز دارد و تاریخ مصرف اینگونه واکنش های روانی آنهم در عصر تکنولوژی شیوه ای است مضحک اما نه برای کم خردانی که حتی خود را برای حمله انتحاری(هک) در فضای وب ها نیز آمده ساخته اند.

باز نشر از وبلاگ روز درآ