بدگمانی طیف هایی از اپوزیسیون به نشست محرمانه استکهلم

  نشست اخیر گروهی از ورشکستگان سلطنت طلب، شبه اصلاح طلب(سبز) و مارکسیست های سابق در استکهلم سوئد آن هم پشت درهای بسته و محرمانه، همچنان محل بحث محافل اپوزیسیون است.

 به نقل از روزنامه کیهان, پایگاه اینترنتی جمهوری خواهی درباره محفل شبه امنیتی استکهلم نوشت: علی الاصول گرد هم آمدن تعدادی از این مخالفان را به فال نیک گرفت اما این اتفاق موجب خرسندی و خوشحالی مخالفان نشد. دلیل عدم موفقیت این نشست و نگرانی نسبت به آن، چیزی نیست مگر وجود یک نگرانی ناشی از این که گروه های شرکت کننده می خواستند فقدان پایگاه اجتماعی شان را از طریق توسل به نیروی خارجی پر کنند. این نگرانی درباره کنفرانسی با میزبانی بنیاد اولاف پالمه کاملا موجه بود.

پایگاه اینترنتی وابسته به طیفی از اپوزیسیون خارج نشین ادامه می دهد: علاوه بر کسانی که به دلایل مختلف در این نشست شرکت نکردند، عده ای دیگر از ایرانیان نیز با برپایی تظاهرات اعتراضی در مقابل محل برگزاری کنفرانس نگرانی خود را از اهداف و ناراحتی خود را از عملکرد آن ابراز داشتند. اعتراضی که با دخالت پلیس به پایان رسید.

در ادامه این تحلیل آمده است: زمانی که قرار است دعوت شدگان در کارگاه های آموزشی شرکت کنند که عنوانش «چگونه جامعه جهانی از ما تاثیر می پذیرد»، است آن وقت می توان تردید کرد که قرار است جای خالی وزن داخلی نیروها را پیوندهای خارجی پر کند. مسئله نه سوءظن است و نه بدبینی، واقعیتی است که از زبان شرکت کنندگان و شرکت دهندگان شنیده می شود. عبدالله مهتدی که در کنفرانس شرکت کرده می گوید «ما نیازمند ائتلافی مشترک در قبال ایران هستیم و از جامعه جهانی انتظار داریم که از ما حمایت کند.» همچنین رضا طالبی، فعال سیاسی و مسئول هماهنگی کنفرانس در توصیف کارگاه سومی که توسط ژنوه عبدو، گزارشگر سابق گاردین در تهران و مدیر بخش سنچوری فاندیشین می گوید که این کارگاه «به طور مشخص روی این نکته تاکید کرد که چگونه می توان صداها را به گوش جامعه جهانی رساند.» تا زمانی که نمایندگان نیروهای سیاسی نخواهند بر مبنای وزن واقعی یکدیگر قدم در راه اتحاد و اتفاق بردارند و تا زمانی که ذهنیت های خود از میزان محبوبیت شان را در داخل کشور به جای آنچه واقعا و در عمل دیده شده بگذارند ناچار خواهند بود جای خالی وزن کشی سیاسی را با نوعی تشبث به نیروهای خارجی پر کنند و از این رو موضوع افشاگری سایرینی قرار بگیرند که این شیوه سیاسی را مفید نمی دانند.

یادآور می شود عناصری نظیر سازگارا، مخملباف، نوری زاده، شهریار آهی، محمدعلی توفیقی، تهوری (همسر حقیقت جو)، مهتدی (رئیس گروهک تروریستی کومله)، حسن شریعتمداری (حزب خلق مسلمان)، بیژن حکمت، فریدون احمدی و... از شرکت کنندگان در نشست مذکور بوده اند. گفته می شود 46 نفر در نشست مذکور حضور داشته اند که برخی از آنها خبرنگاران زنجیره ای درجه سوم اما حلقه به گوش هستند.

پایگاه اینترنتی اخبار روز نیز با انتشار گزارشی موجز به قلم نادر عصاره (یکی از شرکت کنندگان) نوشت: گفت وگوهای روز اول با چهار دستور در استکهلم انجام شد؛1- «وضعیت سیاسی» با سخنرانی مهرانگیز کار، فریدون احمدی، سعید قاسمی نژاد 2- «انتخابات نهم مجلس و چگونگی تحریم» با سخنرانی مجتبی واحدی (از طریق اسکایپ)، بهزاد کریمی، محمدعلی توفیقی 3-«اتحاد میان اپوزیسیون» با سخنرانی عبدالله مهتدی، خودم (نادر عصاره)، ناهید حسینی، ماشاءالله سلیمی و 4-«انتظارات اپوزیسیون از جامعه بین المللی» با سخنرانی نیما راشدان، لیلی پورزند، میرو علی یار. در روز دوم نیز حمدی حسن مشاور انستیتو «آیدیا»، هلنا والن وزیر سابق و رئیس هیئت مدیره مرکز اولاف پالمه، جنیو عبدو از واشنگتن و یوهان گراند رئیس شورای حکومتی بانک مرکزی سوئد. سخنرانان روز دوم، تشکیل شورای مشترک را مقدمه ملاقات با وزیر خارجه آمریکا و پارلمان اروپا دانستند.

براساس این گزارش «در حالی که پیشنهاد گنجاندن جدایی دین از سیاست در متن اولیه نشست هیچ مخالفی نداشت، تصویب نشد چرا که تاکید بر این بود که گفت وگوها مشروط به پذیرش این اصل نباشد.

اما بخوانید از امیرعباس فخرآور- از عناصر متهم به نفوذی بودن وزارت اطلاعات- که به تازگی در تل آویو با برخی مقامات رژیم صهیونیستی نیز دیدار کرد. فخرآور، حضور احمد باطبی در کنفرانس یاد شده را نشانه آسودگی این نشست توصیف کرد و از باطبی به عنوان خبرچین آبرو باخته وزارت اطلاعات یاد کرده است. فخرآور در وبلاگ خود حضور چهره هایی چون سازگارا که آنها را نفوذی رژیم خوانده، مشکوک و جای سؤال توصیف کرده است. وی می گوید: حضور کسانی چون نوری زاده، مهتدی و آهی که در مخالفتشان با جمهوری اسلامی جای تردیدی ندارد، از سر ناآگاهی نسبت به اهداف پنهان برخی برگزارکنندگان بوده است.

در همین حال جنیو عبدو در سایت سی ان ان تصریح کرد برخی حاضران در نشست استکهلم معتقد بوده اند باید مردم را تشویق به تحریم انتخابات کرد.