مهدیه رمارم- پهناورترین استان کشورمان ایران تنها از نظر مساحت گستردگی ندارد بلکه به تناسب وسعت آن بسیاری از هنرمندان صنایعدستی کشور را در دل خود جای داده است.
هرچند سیستان و بلوچستان یکی از استانهای محروم کشور به شمار میآید اما تمامی آثار صنایعدستی به جای مانده از دورانهای گذشته حاکی از وجود فرهنگ و تمدن دیرینه در میان مردم این استان است.
ادامه مطلب ...
این استان به لحاظ برخورداری از جاذبههای گردشگری، نقاط خوش آب و هوا، استعدادهای پنهان معادن و نیز داشتن هزاران اثر تاریخی و فرهنگی از توان بالایی در سطح کشور برخوردار است که متأسفانه سایه سنگین محرومیت بر آن مانع از دیدن این داشتهها شده است.
محرومیتی که ریشه در تاریخ این خطه به سبب غفلتهای فراوان حاکمان گذشته دارد و تا امروز نیز با تلاش و عدالت محوری نظام و اقدامهای ارزنده دولت مهرورز بعضاً در برخی نقاط قابل مشاهده است.
شعر زیر را "محمد روانبد" یکی از عشایر اهل سنت بلوچ در تقدیر از خدمات سردار شهید "نورعلی شوشتری" و در زمان حیات آن بزرگوار سروده است که در نوع خود بیانگر میزان ارتباط عاطفی اهل سنت منطقه با سردار شوشتری می باشد
خبرگزاری آریا- معاون راهداری اداره کل راه و ترابری سیستان و بلوچستان گفت: 400 نفر از پرسنل اداره کل راه و ترابری سیستان و بلوچستان در محورهای سطح حوزه استحفاظی به مسافران نوروزی خدمات ارائه می دهند.
ادامه مطلب ...دکتر محمد عثمان حسین بر
نشریه استون: در پژوهش علمی که در سال 1379 توسط محمّد عثمان حسین بر دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی به منظور بررسی عوامل موثر برنگرش جوانان بلوچ نسبت به هویت ملی در بین دانشجویان بلوچ مشغول به تحصیل در دانشگاههای سیستان و بلوچستان، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان و دانشگاه علوم پزشکی اجرا گردید.
پژوهش مذکور در مقطع کارشناسی و بالاتر در نیم سال دوم سال تحصیلی 79-80 با حجم نمونه 154 نفر و با پرسشنامه به شیوه حضوری صورت گرفته است. ایشان در مقدمه مقاله ارائه شده بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش می گویند :
گرایش دانشجویان بلوچ به هویت ملی درایران اصلی ترین موضوع مورد توجه دراین مقاله است. منظور از گرایش دانشجویان به هویت ملی، احساس تعلق، تعهد و وفاداری آنان نسبت به سرزمین، ملت و دولت ایران است. هدف توصیف کیستی و چیستی یا چگونگی احساس تعلق و تعهد دانشجویان نسبت به هویت ملی در مقایسه با احساس تعلق و تعهد آنان نسبت به هویت های کوچک تر و بزرگ تر از آن جمله هویت های محلی نظیر هویت قومی و هویت های فراملی نظیر هویت جهانی است. در پایان مقاله پس از تحلیل عوامل و تبیین شدت وضعف گرایش دانشجویان، سعی خواهد شد براساس یافته ها و با ارزیابی مقدورات و محدودیت ها و با توجه به سهم هر یک از عوامل موثر بر تکوین هویت ملی، راهبردهایی مناسب در جهت تقویت گرایش جوانان نسبت به هویت ملی به عنوان شاکله اصلی اجتماع جامعه ای و شاخص عمده انسجام جمعی عام در ایران ارائه شود.
هر قوم و ملتی از قدیم الایام ماههای مخصوص به خود را داشتهاند و قوم بلوچ نیز یکی از این اقوام است که ماههای مخصوص به خود را دارد و اینکه تعدادی از ماههای آن مشابه زبان فارسی است دلیل بر اقتباس آنها از فارسی نیست، چرا که این دو قوم هر دو ریشه آریایی دارند و اشتراک واژگان و کلمات در این دو قوم مشتق از زبان پهلوی است که زبان مشترک ایرانیها بوده است.
1. مهرگان Mehregan معادل فروردین: زمانی که هوای خوب و معتدل ناگهان به مدت سه روز سرد میشود و با توجه به ضرب المثل بلوچی برای زمان شروع این ماه «تی توک که ارهنارو، شنک ار تلارو» منظور موقعی است که درخت انار شروع به شکوفه دادن کرده و بزهای کوهی میزایند. این زمان بدترین موقع برای شکار است، چرا که باعث میشود شکارها بوی شکارچیان را احساس و فرار کنند.
استان پهناور و استراتژیک سیستان و بلوچستان با بیش از یکهزار و ۴۰۰ کیلومتر مرز آبی و خشکی،
همسایگی با کشورهای افغانستان، پاکستان و عمان و با بیش از ۱۱ درصد مساحت کل کشور با ۱۸ هزار و ۷۵۹ کیلومتر مربع وسعت شامل بخش سیستان با ۱۴ هزار و ۶۱۷ کیلومتر مربع وسعت (۵/۷ درصد) و بخش بلوچستان با ۱۷۲ هزار و ۸۹۲ کیلومتر مربع وسعت (۵/۹۲ درصد) و با تنوع قومی - مذهبی اقوام متعددی را در آغوش گرفته است. در این فرصت به تاریخچه و نقش قوم بلوچ که بیش از دو سوم جمعیت استان را در بر می گیرد و نقش آن در تقویت هویت ملی ایران پرداخته می شود.
مکران از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد مکران مرکزی مکران سرزمینی ساحلی در جنوب خاوری ایران و جنوب باختری پاکستان است که در طول خلیج عمان از رأسالکوه در باختر جاسک تا لاس بلا در جنوب خاوری ایالت بلوچستان پاکستان گسترده است.
میر اورنگ: اثر طبع عبدالرحیم ملائی
به نام خدایی که از فضـل آن به انسـان عطا کرده نطـق و بیـان
زبانش گشادی به توحید خویش مکرم نمودش به مخلـوق خویـش
خصوصا بر آن قدوه ی راستین که خاتم خود آمد و هم خود نگین
ظهورش چو خورشید افکند نور نکو سر بر آورد و شد جهـل دور
چه دانی که دنیا گه ایست نیست تو را مردم آزاری انصاف چیسـت
به مردم مشو تند و خشم و شرور که این طبع باشد ز انصـــاف دور
نباشد چو دنیا به کس پایدار سخا پیشه کن تا شــوی رستگـار
به مردم بشو مشفق و مهربان بدان سان که گفتند پیغمبــران
منم میر اورنگ ابن دویس کیانم نسب هست و جدم اویس
ز مردان جنگی چه گویم هزار مهیـا همه خــود گــه کــارزار
به ملک بیابان بدم حکمران رعایـا ز عدلم همــه در امـــان
ز مکران زمین تا حد رودبار همه بـود در قبضه و اخـتـیــار
بشاگرد و سندرک و سرنی تمام همه بود در خدمت من مـــدام
نیارست اشرار و دزد و طرار که آرد بدین بوم و بر خود گذار
کسی را نبود تاب کوپال من که آید گه رزم به پیـکـار مـــن
اگر طامعی، از هوس تاختی نه فاتح شدی بلکه خود باختـی
پسر میر حیدر یل رزم خواه به همـراه نادر برانــدی سپـاه
برفتند تا مرز هندوستان گرفتند آن ملک و آن بوستان
بلوچان با غیرت جنگجوی به میدان ز چوگان ربودند گوی
نگفتم از این شعر را بیشتر که ناگنجدش جای اندر حجــر
سخن را به دانش توان کرد درج به اوصاف و معنی توان داد ارج
بر این مختصر کردم این اکتفا و لا حیـلــه لــی لـهــذا کـفــا
به قرن یک و ده مرا بوده زیست چه از روز تاریخ معلوم نیست
سروده است این شعر به رسم قدیم ملائی نسب نامش عبدالرحیم