حزب مردم بلوچستان بندهای جدیدی به قوانین دموکراسی افزوده است!

 آقا یا خانم بلوچی (در واقع ناصر بلیده ای) که بعید می دانم بدون وابستگی به حزب مردم بلوچستان اینقدر سینه چاکانه از آنها دفاع کنید ، ضروری می دانم مواردی برای شما و خوانندگان گرامی شرح دهم .

اولا : اگر شما وابسته یا از اعضای حزب مردم نیستید پس چرا از آنها دفاع می کنید؟ مسئولیت هرکس با خودش است ، همانطور که بنده مطلب می نویسم و مسئولیت نوشته های خود را بر عهده دارم و خودم از محتوای وبلاگم دفاع می کنم چه ضرورتی دارد که شما که بقول خودتان اصلا طرفدار حزب مردم نیستید از این حزب دفاع کنید؟ مگر وکالت حزب مردم به شما محول شده است که در وب بگردید و در وبلاگها و کامنت ها به انتقادات از حزب مردم پاسخ بدهید؟ مسئولیت پاسخگویی هرگونه سیاست هایی که حزب مردم در پیش بگیرد و انتقادات بنده و بسیاری از وبلاگ های دیگر به این حزب ، خود حزب مردم است و نه کسان دیگری . چرا شما تا این حد احساس مسئولیت کردید و این را وظیفه خود دانستید که حتما دفاعیه ای و دفاعیه هایی از حزب مردم را در وبلاگها نشر دهید؟

ما و فرهنگ دموکراسی

  وقتی حرف از دموکراسی به میان می آید چشم های کنجکاو به این طرف و آن طرف می چرخند و آن را در جایی دور می پندارند، مردمک چشم گشاد می شود تا بهتر ببیند این دنیای رویایی را ، اما هر چه بهتر می بینند پنبه می شود آنچه در ذهن خود رشته اند ، پس در می یابد که در دموکراسی فاصله از حرف تا عمل بسیار است.

وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 همانطور که بسیاری از معادلات ملی و بین المللی را تغییر داد در همان بدو وقوع باعث تحولی مهم نیز در منطقه بلوچستان شد، تحولی که به گمانم اگر شکل نمی گرفت شاید هنوز هم سیستم اداره امور در دست خوانین بود، خوانینی که تا قبل از انقلاب همیشه در رأس بوده اند و با استثمار مردم ، خود را در پیشگاه جکومت مرکزی به عنوان نماینده تام الاختیار مردم بلوچ معرفی می کرده اند و برایشان فرقی هم نمی کرده که این حکومت قاجار باشد یا پهلوی.

اما و اگرهای بی شمار در زبان بلوچی

  در طول هفته گذشته از زبان بلوچی و مسایل پیرامون آن ، اعم از آموزش ، یادگیری ، رسم الخط و … بسیار گفته شد و سه وبلاگ نویس منتقد ( یاسر کرد، رازگو بلوچ ، ابراهیم حسین بر) به طور تخصصی به آن پرداختند ، نکات جدیدی بیان شد ، سوالات زیادی بی جواب ماند و از طرف مخاطبان نیز واکنش های متفاوتی صورت گرفت.

بسیاری از اندیشمندان زبان را هویت اصلی یک قوم می دانند و حفظ آن را نیز جزو ارزش های آن جامعه قرار می دهند، دیدهای متفاوت در مقوله زبان مردم بلوچ چیزی است که باید بیشتر به آن پرداخت تا با برداشتن نگاه تعصب آلود از زبان بلوچی ، رسیدن به آموزش آکادمیک راهی منطقی طی کند.

من با مطالعه مباحث مطرح شده توسط این عزیزان ، نکاتی را مهمتر دیدم ، نکاتی که باید در بعضی از آن تعمقی اساسی کرد و در بعضی هم روش انجام را تغییر داد.

یاسر کرد: حالا که بحث در مورد زبان بلوچی است باید ما به  این سوال اساسی  پاسخ دهیم که واقعا از زبان بلوچی چه می خواهیم ؟. اگر می خواهیم با جهان پیرامون ارتباط برقرار کنیم زبانهای جهانی و قوی تری از زبان بلوچی وجود دارند که بهتر از آن می توانند این نقش را ایفا کنند. اگر می خواهیم تولیدات فکریمان را بیان کنیم باز در عصر جهانی شدن و در عصری که آثار فکری فراتر از مرزهای سرزمینی می خواهد خود را به نمایش بگذارد باز به زبان بلوچی شاید آنچنان نیازی نباشد  . پس چه جیزی است که مار اینقدر نسبت به زوال و نابودی زبان بلوچی حساس کرده است ؟ چه چیزی است که هر خبری که در حوزه زبان باشد و  توجهی به  زبان بلوچی در آن نباشد ما را آشفته می سازد؟حال اگر پذیرفتیم که زبان بلوچی  جزئی از هویت قومی مان است چگونه در قوام و پایداری آن بکوشیم؟

اهتمام به بلوچی مشوق فارس ها هم بوده است

 برخلاف رازگوی عزیز، بنده چنین اعتقادی ندارم که عامۀ بلوچ به کناره گیری و بی تفاوتی نسبت به فرهنگ و زبان خود علاقه نشان دهد. پس این زبان بدون کتابت و بدون حمایت و دستش کوتاه از رسانه و حکومت را چه قدرتی در طی صدها سال از گزند فراموشی و از خطر طوفان تهاجم مغول و عرب و عجم و استعمار بدر برده است؟ آیا جز عامۀ مردم؟ دانشمندان و پژوهشگران که همه می گویند نخستین عامل در حفظ یک زبان علاقه و محبت مردم به آن و کاربردی ساختن آن زبان است، اگر زبان بلوچی در میان توده های مردم ارزشی نمی یافت، دیرزمانی پیش به تاریخ منقرض شدگان پیوسته بود و اکنون مجالی نیز برای ما نبود که آن را در نشریه و روزنامه و وبلاگ و وبسایت بنگاریم، یا مورد کاوش و بررسی اش قرار دهیم. البته درست است که فرهنگ غالب بدون تاثیر نبوده، اما نه تا آن حد که بلوچ را از احساس تعلق به فرهنگ و زبان خود تهی کند...

گرایش دانشجویان بلوچ به هویت ملی در ایران(قسمت اول)

 درپژوهش علمی که در سال 1379 توسط محمّد عثمان حسین بر دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی به منظور بررسی عوامل موثر برنگرش جوانان بلوچ نسبت به هویت ملی در بین دانشجویان بلوچ مشغول به تحصیل در دانشگاههای سیستان و بلوچستان، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان و دانشگاه علوم پزشکی اجرا گردید.

پژوهش مذکور در مقطع کارشناسی و بالاتر در نیم سال دوم سال تحصیلی 79-80 با حجم نمونه 154 نفر و با پرسشنامه به شیوه حضوری صورت گرفته است. ایشان در مقدمه مقاله ارائه شده بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش می گویند :

گرایش دانشجویان بلوچ به هویت ملی درایران اصلی ترین موضوع مورد توجه دراین مقاله است. منظور از گرایش دانشجویان به هویت ملی، احساس تعلق، تعهد و وفاداری آنان نسبت به سرزمین، ملت و دولت ایران است. هدف توصیف کیستی و چیستی یا چگونگی احساس تعلق و تعهد دانشجویان نسبت به هویت ملی در مقایسه با احساس تعلق و تعهد آنان نسبت به هویت های کوچک تر و بزرگ تر از آن جمله هویت های محلی نظیر هویت قومی و هویت های فراملی نظیر هویت جهانی است. در پایان مقاله پس از تحلیل عوامل و تبیین شدت وضعف گرایش دانشجویان، سعی خواهد شد براساس یافته ها و با ارزیابی مقدورات و محدودیت ها و با توجه به سهم هر یک از عوامل موثر بر تکوین هویت ملی، راهبردهایی مناسب در جهت تقویت گرایش جوانان نسبت به هویت ملی به عنوان شاکله اصلی اجتماع جامعه ای و شاخص عمده انسجام جمعی عام در ایران ارائه شود.

بحران مافیایی بنام حزب مردم بلوچستان

 معمایی مضحک در عصر حقوق بشر و بیداری جهانی! تشکلی کاملا سیاسی و زیرشاخه ای از امپریالیسم وحشی آمریکایی به خود مشروعیت بخشیده و فعالیت های تحمیلی خود بر مردم بلوچ را تکلیف انسانی خود دانسته و برای آن حجت شرعی می آورد!

مردم بلوچ خود می دانند حزبی که دور از چشم آنان با آمریکایی ها قراردادها و عقد اخوت ها بسته تا با اجیر کردن مزدورانی در بلوچستان عزیزمان آشوب بپا کنند و نهایتا درب تجزیه و بعید نیست که جنگ داخلی را بگشایند ، تا چه اندازه آغشته به پست ترین رذایل بوده و سخت ترین دشمن طریقت سیاسی و اجتماعی مردم بلوچ هستند.

بحران استراتژی مافیای حزب مردم را باید برخلاف اظهارات طرفین مجادله و آنچه که خود می گویند بررسی نمود. اعمال و سوابق این جریان ارتجاعی ، سیاستها و نتایج امروز آن توضیح دهنده عمق بحران در این حزب مرتجع است. این آشفتگی سیاسی در کلیت خود جزئی از بحران استراتژیک نیروهایی در اپوزیسیون ایرانی است که خط فکری و عملگرایی خود را به سیاست های فرامنطقه ای و مداخله جویانه ایالات متحده گره زده اند.

وب گردی برای ولگردی چرا و با چه هدف؟

  طی هفته های اخیر تهدید و هجمه های سنگینی علیه وب نویسان منتقد،معتقد،معتدل و دلسوز بلوچ توسط افرادی افراطی از همین تبار که خود را داعیه دار فرهنگ و مذهب و تمدن مردم بلوچ می پندارند به صورت فزاینده با روش کامنت دهی و ارسال نظرات شکل گرفته است.

موج حمله به وب نویسان منتقد و معتدل از طرف وب گردان ولگرد که بیشتر به شیوه ارسال نظرات اقدام می کنند درست از زمانی آغاز شد که وب نویسان به طرح مسائل مختلف فرهنگی و مذهبی به منظور رفع تحجر پرداختند و عده ای ناشناس که خود را ملبس به لباس دلسوز مردم بلوچ نموده اند تاب نقد جامعه سنتی بلوچ را نیافته و با تهمت و افترا،فحش و تهدید و هرآنچه در چنته داشته باشند از نویسندگان و دلسوزان به فرهنگ و هنر این مرز و بوم پذیرایی می نمایند.

این آب آلوده هم به همان مرداب خواهد ریخت

 چرا اپوزیسیون بلوچ در دهه های پیش بطور کامل متلاشی شد؟

داستان این شکست همیشگی چیست؟

از آنجاکہ اکثریت گروههای سیاسی بلوچ تاکید دارند کہ مسایل مربوط بہ بلوچستان با اهمیت بیشتری مطرح شوند و اخیرا نیز در وبلاگ های بلوچی از مستعار گویی و پنهان کاری بعضی اشخاص انتقاد شده است ، و بجهت اینکه بتوان بہ یک اجماع و زبان مشترک دست یافت و نقدها و نظرها در چهارچوب واقعیت های موجود بیان گردند ، بہ چگونگی تاثیرات احزاب بلوچی می پردازم تا در فضایی شفافتر با کارکرد این جریانات بیشتر آشنا شویم .

آقای ناصر بلیده ای مدتی پیش در برنامہ «تریبون» تلویزیون کوردی نوروز در میزگردی با مجری برنامہ و همچنین با حضور یک روزنامہ نگار عرب خوزستانی ، بہ تحلیل مسایل جاری منطقہ و قومیت های ایران و حوادث پیش آمده در منطقہ خاورمیانہ و تاثیرات احتمالی آن بر ایران پرداختند .

ناصر بلیده ای ، سخنگوی حزب مردم بلوچستان می گوید: «در جوامع بستہ و دیکتاتوری فقط یک گروه تصمیم می گیرد و هرکس بخواهد قدرت سیاسی مخصوص خودش را ایجاد کند با شکست مواجہ خواهد شد . وی معتقد است در شرایط کنونی و با تاثیر از رخدادهای دیگر کشورهای در حال تغییر ، یک اپوزیسیون قدرتمند خواهد توانست تاثیر بالایی بر روحیه مردم بگذارد.»

آموزش زبان بلوچی از توهم تا واقعیت

 آموزش زبان بلوچی مقوله ای است که حول آن بحث های زیادی مطرح شده ، ولی آنچه محرز است این مباحث به ندرت یک برونداد و خروجی موثر داشته ، زیرا در اکثر آن زبان و ادبیات بلوچی محور قرار نگرفته و یا بیشتر از سوی کسانی مطرح شده که نگرشی صرف سیاسی به آموزش زبان داشته اند در حالی که مقوله زبان و ادبیات یک مبحث کاملا" فرهنگی است.

کسانی را می شناسم که با وارد شدن و ابراز علاقه به زبان و ادبیات بلوچ و خود را یک آدم فرهنگی جلوه دادن ، سعی در معرفی خود به جامعه را داشته اند و با راه اندازی و یا شرکت در انجمن های چند نفره زبان بلوچی سر از انتخابات شورا و مجلس درآورده اند ، البته این هیچ اشکالی ندارد که یک فرهنگی به سیاست هم علاقه نشان دهد ، مشکل اینجاست که این افراد با برانگیختن حس ناسیونالیستی مردم، آموزش زبان را وسیله ای برای رسیدن اهداف سیاسی خود قرار دهند و به نوعی با روی آوردن به دروغ و تزویر، ره را یک شبه طی کنند.

«استمان» سایتی برای شایعه سازی و دروغ پراکنی

 سایت استمان که بنگاه دروغ پراکنی های حزب تجزیه طلب BPP است سراسر آلوده به خبرها و مطالب کذب و خودساختگی است .  کافی است سری به این سایت بزنید آنگاه متوجه خواهید شد که این بدبخت ها برای بروز کردن وبسایت خود چقدر حقیرانه عمل می کنند . سایت استمان تمامش یک لینکستان دروغستان است که مطالب خود را از خرابه های اینترنتی و وبلاگها و اخبار و ایمیلهای دروغ و بی نام و نشان جمع آوری می کند . و ما به مردم بلوچ خواهیم گفت که این بی هویت های مطرود که تاکنون با اینچنین دروغها و مشتی سخنرانی های بی ارزش و پابوسی منشی های این سازمان و آن اتحادیه که تایم بیشتری برای مزخرف گویی بگیرند و چاپلوسی پیش سازمان مللی ها حزب خود را سرپا نگه داشته اند ، برای ماندن خود دست به چه کارهایی که نمی زنند !!